Prady powierzchniowe

Prądy powierzchniowe odnoszą się do górnych 100 ? 200 cm warstw wody, przy tym w okolicach równika są z reguły płytsze niż w szerokościach wyższych. Są to prądy słabe o szybkości najczęściej mniejszej niż 20 cm/s. Wyjątkowo jak Zatokowy, Kurosiwo, Agulhas (Igielny) oraz przeciwprądy wszystkich oceanów mają szybkość l ?2 m/s i zasięg głębszy. Prądy wiatrowe występują w rejonach, gdzie panują wiatry stałe, np. w strefie pasatów (północnowschodnie i południowowschodnie). Tam występują szczególnie wyraźnie zaznaczające się prądy północno i południoworównikowe wszystkich trzech oceanów. Jako wąskie i wartkie, ku obu biegunom kierowane prądy odpływowe płyną na zachodnich krańcach oceanów. Są to Zatokowy, Brazylijski, Agulhas, Spmalijski (tylko latem), Kurosiwo, Wschodnioaustralijski  nurty silne jakby przyparte, a co najmniej przybliżone do wschodnich granic kontynentów. W szerokościach geograficznych średnich, w strefie przewagi wiatrów zachodnich, kierują się na wschód jako prądy powierzchniowe: Północnoatlantycki, Północnopacyficzny oraz zachodni dryf okrężny półkuli południowej. Na wschodnich krańcach oceanu okrężny obieg wód zamyka się prądami skierowanymi ku równikowi ? Kalifornijskim, Humboldta, Kanaryjskim, Benguelskim i Zachodnioaustralijskim.  łączone między północno i południoworównikowy przebiegają wąskie, ale silne kompensacyjne przeciwprądy wszystkich trzech oceanów.