Slonosc wody morskiej

Woda morska jest roztworem, solanką, o przeciętnym dla wód oceanicznych zasoleniu wahającym się nieznacznie wokół 35 g soli w kilogramie wody. Stosunek ilościowy soli w otwartych wodach oceanicznych jest w zasadzie stały, co ma duże znaczenie praktyczne. Od przeciętnej słoności wód morskich odchylają się wody słonawe, o mniejszej słoności oraz bardziej słone od przeciętnej powstające w następstwie wzmożonego parowania, jak wody Morza Czerwonego. Natomiast wody słonawe charakteryzują morza o znacznym przeważającym nad parowaniem dopływie wód śródlądowych, przykładem których jest Morze Bałtyckie. Można więc mówić o mniej lub więcej rozcieńczonych albo zagęszczonych wodach morskich, w których wzajemny stosunek ilościowy rozpuszczonych soli pozostaje w zasadzie stały. Jedynie morza całkowicie zamknięte, jak np. Morze Kaspijskie, mają nieco inny skład zasolenia. W porównaniu z wodami śródlądowymi, przede wszystkim rzecznymi, wody morskie mają procentową przewagę chlorków i małą ilość węglanów. Natomiast ilości procentowe siarczanów, tak w wodach morskich jak i rzecznych, są do siebie zbliżone.