Woda morska wykazuje ogólną reakcję lekko zasadową (alkaliczną) ; w granicach najczęściej pH 8,0 ?8,35, Rozpuszczony w wodzie morskiej dwutlenek węgla w stanie gazowym, który mógłby powodować zakwaszenie wody, gdy zjawi się w ilościach większych niż normalnie, z łatwością jest wiązany w węglany i dwuwęglany, które tworzą rezerwę alkaliczną morza. Reakcja pH ulega niewielkim stosunkowo zmianom w porównaniu z ogromną poci tym względem skalą wahań, jaką można obserwować w wodach śródlądowych (np. torfowiska są bardzo wyraźnym silnie kwaśnym środowiskiem życia). W morzu reakcja zmienia się na korzyść większej alkaliczności w miejscach silnie zarosłych (zarośla glonów osiadłych, łąki podwodne, plankton roślinny); przeciwnie niż tam, gdzie w obfitości występuje świat zwierzęcy morza, w związku z procesami oddechowymi metabolicznymi, wydalaniem CO2, może następować mniej lub więcej wyraźne zakwaszenie środowiska, najczęściej jednak jest ono lokalne i krótkotrwałe. Wyrównawcze prądy i cyrkulacja, w związku z rozmaitego typu ruchliwością wód morskich, szybko sprowadzają odchylenia do normy słabo alkalicznej w zasadzie reakcji, jaka przeważa na rozległych akwenach wód oceanicznych. Zwierzęta morskie, w związku z tym, szczególnie czule reagują na wszelkie zmiany grożące z tej strony ich życiu; najniższe pozostają w izotonii z wodą morską, w równowadze osmotycznej. Inne mają, mechanizmy fizjologiczne, zabezpieczające stałość reakcji chemicznej płynów wewnętrznych krwi, limfy itp.